نافرمانی مدنی دور آخر مبارزه

تظاهرات بزرگ از یک زاویه مشابه یک تهدید است به این معنی که اگر حکومت به خواست مردم تن ندهد مردم از قدرت خود استفاده خواهد کرد.
و اعتراضات پراکنده به منظور یارگیری و همسو کردن مردم انجام میشود و همینطور دمیدن روح مبارزه و هشدار به حکومت که قدرت مردم را دست کم نگیرند.
اما قدرت مردم در چنین فضایی فقط در فعالیت مدنی آنهاست چون اساسا این یک اعتراض مدنی است نه یک جنبش چریکی که گه گاه مردم از فرط عصبانیت به دنبال افکار چریکی نیز گرایش پیدا میکنند.
به نظر من ما اکنون نباید تردید کنیم که آحاد مردم ماییم و به قول خودمان ما همه با هم هستیم .
پس با دنبال کردن این منطق به آنجا می رسیم که پس از جمع شدن مردم و جنبش اجتماعی در ابعاد گسترده و هشدار دادن به حاکمان حالا وقت جنبش مدنی است و در این بین وظیفه ما به عنوان روشنفکر و قشر آگاه جامعه بسیار پررنگتر است .
اطلاع رسانی بخشی از جنبش مدنی است و نافرمانی مدنی بخشی دیگر که ما باید در این دو بخش کوشا تر باشیم. بیایید واقع بین باشیم هیچ حکومتی با تظاهرات سقوط نکرده و اساسا قرار هم نیست چنین شود و در حقیقت این ترس بیهوده حکومت از حضور مردم به دلیل طبعات بعدی همبستگی مردم است که همانا جنبش مدنی مردم است.
من از دوستان سبز و روشنفکرم می خواهم دست از انفعال بردارند و پیشگام باشند. بنده در این مسیر پیشنهاد تبدیل ریال به دلار را مطرح کردم و در این 2 روز اقلا مستقیما با 100 نفر حرف زدم(جزییات طرح در لینکهای من هست).
اینها ازفعل من میترسند از بیان من میترسند از اندیشه من میترسند حتی از جلوه سبز من میترسند من چرا باید از آنها بترسم؟