من مقلد آزادمردی آیت الله منتظری هستم و تا ابد خواهم ماند

تاریخ باید به خودش افتخار کند که مردی مثل او را بدوش میکشد کسی که امپراطوری ایران را با نگاهی عوض نکرد، نگاه بیگناهی در بند، نگاه مادری که فرزندش را گرفتند، نگاهی که مظلومانه مدد میخواست... فرزندش را میخواست...
و آیت الله نگاه و آه مادران را با تخت سلطنت ایران عوض نکرد و آزادی و جوانمردی خود را فدای ردای خوش خط و خال قدرت نکرد...
ردایی که امروز بر قامت کسانیست که در برابر آه مادران عزا دار به گل نشسته اند و هر روز توطئه ای میکنند که شاید قدری دیرتر این ردای آلوده را مردم از تنشان بیرون بکشند و عمامه دو گردنشان اندازند.
آنها که آزادگی و جوانمردی فروختند امروز از اندیشه میترسند از زنده میترسند از مرده میترسند از عید میترسند از عزا میترسند از خیابان میترسند از قبرندا میترسند از رنگ سبز میترسند و از آدمها میترسند...
اما کسی که آزاده گی و مروت خود را آلوده نگاه و آه مظلوم نکرد امروز در دل تمام شرافتمندان است.
بله من مقلد اویم و تا همیشه خواهم بود، من هم راه آزادی را خواهم رفت و زیر پرچم شرافت مثل او مبارزه خواهم کرد.
من مقلد کسی هستم که تمام عمر برای آزادی مبارزه کرد و از آرمان ساده اش که همانا آزادی انسانها و حتی مخالفانش بود کوتاه نیامد.

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت***نا خلف باشم اگر من به جویی نفروشم